yeniden başlamak

yeniden başlamak...
ne kadar özlemişim. bugün biraz dolaştım sizlere uğradım. hepinize birer çiçek bıraktım. hepiniz öyle sıcak, öyle içten ve doğal karşıladınız ki beni...
yeniden burada olmak bir kez daha heyecanlandırdı beniii...
böyle düşünceli, kararsız ve bu kadar işimin olduğu bir zamanda yeniden başlamak birazda korkuttu, yeniden ara verme ihtimali, başladığım işi yarım bırakmama duygusu, ağır bir sorumluluk yükledi, düşündüm ; o yoğun ve gergin zamanlarımda sizlerden yardım, fikir alacağımı, sizleri ziyaret edip rahatlayacağımı bu içimi rahatlattı.
bugün kapalı ve buz gibi bir havada, yaplacak çok seçeneğin olmadığı bu kasabanın bana neler yaşatıp, beni nelerle ağırladığını düşündüm bir daha...
hayat öyle ilginç ki; buraya geleli tam bugün 2 sene 2 ay oldu...
2 senede neler yaşadım. nasıl yaşayacağımı düşündüğüm bu küçük yer bana neler öğretti, sevdiğim adamı karşıma çıkardı, beni biz yaptı. küçük büyük heyecanlar, küçük büyük sıkıntılar yaşattı. ama hayatta böyle değil mi?
çok şey öğrendim. daha öğreneceğim çok şey var ki burdayım. ortamı güzelleştiren insanlardır derdim. bir süre güzel insan bulamadım,ama herşeyin bir zamanı olduğu gibi, şimdi o zamanda, o insanlarlalıyım. şimdi keyif alıyorum.
umut etmek, inanmak bir çok şeyin başlangıcı ve aynı zamanda sonu...
(bakın ne adar özlemişim ki konudan konuya geçtim, sizden ayrı kaldığım zamanda olanları özetledim kısaca...;)
ama sonunu getiremedim, şimdilik bu kadar