ahh bu bahar ve terbiye

evet buralardayım.
yine yoğunum. annemleri yolculadıktan sonra yine burda ve yoğn günlerr...
işler yoğun. hava kapalı ve yağmurlu bense yorgun ve uykucu...
ne oldu bana böyle diyorum. saat 9 da uykum geliyor. ve uyumak istiyorum. hep bir yorgunluk ve canım hiç bir şey yapmak istemiyor. bir tek yemek yemek ve uyumak. geçen hafta yaptığım istikrarlı ejimden eser kalmadı diyebilirim. içimdeki büyüyen o yeme isteğine engelde olmaya çalışsam, çok başarılı olamadığım kesin.
bu aralar yapmaya çalıştığım. yada olmaya çalıştığım halimi pek uygulayamdığım kesin.
sanırım. hem nefsimi, hemde kendimi kontrol etme yolunda adımlara acilen başlamam gerekiyor. belki buraya yazarsam daha sık hatırlamam da yardımcı olur.
1) sakin olmam gerekiyor, her kızdığım olayı söylemeyip, susup güzelce içime sindirdikten sonra yapmam gerekenleri düşünerek konuşup ona göre davranmalıyım. ( aklından geçenleri söylemek dobralık, için neyse dışında o demek değil sanırım. insanlar işine gelmeyenleri duyduklarında sadece gıcık oluyorlar)
2) istediklerimi karşımdakine direk söylemeliyim, onun anlamasını, hatta onun düşünmesi beklersem... hayatımın sonuna kadar bekleyebilirim.
3) bu konuda kendimi terbiye ederken bana yardımcı olacak kitapları okumalıyım (tavsiyeniz olursa sevinirim)
4) sabırlı olmam gerekiyor. sabırlı, sakin ve rahat... (benim gibi yerinde duramayan, kafamda olan bir işi bitirmeden rahat edemeyen ve sürekli içimde beni dürtükleyen bir şeyler varken bunu nasıl yapacağım bilemiyorum. sanırım o beni dürten şeyi bulmalıyım önce) :)))
5) hayatın, yaşadıklarımın e sahip olduklarımın kıymetini bilip, onlarla mutlu olmalıyım.
evet şimdilik bu kadar yeterli sanırım.
hoşçakalın