bayramdan arta kalanlar

bayramın son günü arta kalanlara bakıp mutlu oluyorum.
arife günü her kezin bayram alışverişi yapacağını bile bile özldiğim o kalabalığa çıktı anneciğimle...
canım annem tıpkı çocukken ki gibi bana bayramlık aldııı; bende tıpkı çocukken ki gibi çok sevindim.
kalabalık içinde dolaştık, ayaklarımız ağrısa da şuraya da bakalım burayada bakalım.
yapacağım kapı süsü için bir sürü boncuk, keçe ve daha ne varsa ankaranın meşhur moda düğme ve erdoğan düğmesinde kendimi kaybetmenin tadını çıkarttım 1 saat boyunca neler var neler hepsini alasım geldi..
bayramın 1. günü klasik anneannemlerde bütün aile buluşup özlem giderdik. dedemin biraz daha iyi olduğunu görmke yüzümü dahada güldürdü.
bayramlarda çocukken yaptığım tencereden dolma yürütüp yeme zevkini bir kez daha yaşamak çoooook güzel (anneannemin gelemeyen sevgiliyide unutmayıp onada bir tencere göndermesi ise daha da güzelll)
ebruşumla bol bol vakit geçirdik bu sefer edoşun annesinin kendisiyle ilgilenmesini istediği zamanların inadına. edoşum büyümüş artık bizi rahat bıraktı..
ebrucum, canım arkadaşım. evimizin ihtiyacı olan bizi bir süredir film izleme keyfinden mahrum bırakan ama bir türlü de fırsat bulamayıp alamadığımız dvd playerı bayramın 1. günü her ne kadar daha evime gelemesede ev hediyesi olarak getirdi.
canım arkadaşım,hep aklımdasın zatenn uzaktada olsak, artık her film izleyişte içimde bir mutlulukla aklımda olacaksın.
bayramın 2. günü evime sevgiliye dönüş günüde olsa içim birazda buruldu. sevgiliye evime kavuşacak olmanın verdiği heyecan, ailemden ankarada ayrılmanın yarattığı buruklukla birleşince özlem yüreyime çöküverdi..
hızlı trenle hızlı bir şekilde evime döndüm. aldıklarımı yerleştiriken allahıma çok şükür dedim böyle bir ailem, böyle sevdiklerim olduğu için.