tek düzen uyumsuzluk

her gün birbirinin aynı, her iş birbirinin tekrarı...
uğraşıyorum, çabalıyorum...bu küçük yerde yaşama çabalarıma...
etrafıma bakıyorum. memnun olanlar, sıkılıp söylenenler, değişiklik arayanlar, hiç arayış hissetmeyenler...benim yine yinelenen depresif sıkıcı duygularım içimde çoğalırken...
etrafıma baktığımda hiç bir şey yapma ihtiyacı duymamak...
yaratıcı olmamak, sıkıntı giderememek, yaşadığın yerde keyif alacak şeyler bulamamak...
teknolojiden, alışveriş merkezlerinden, sosyal olanaklardan uzakta olmak (sinema, tiyatro,konser vb gibi)...
kalabalık içinde yalnız olmak nasıl bir duygudur.
ortak paylaşımların tek düzeliği bile keyif vermezken, konuşmalar kısır döngü gibi birbirini kovalayıp en sonunda aynı yere çıkarken...sen ise bu muhabbetlerden uzakta kalıp, insanların karşısında kasıntı durumuna düşerken...konuşulurken benim aklım çoook başka yerlerdeyken..
kendi kendime üretim geçip, kendimi yemek ve dikişe sardırıp aldığım, yaşadığımı hissettiğim o trans anlarını uzatarak gecenin bir yarılarına kadar uykusuz kalmak...
ben mi doyumsuz bir şekilde çok şey bekliyorum bu hayattan...