gelişmek

insan nasıl gelişirki...
insan kendini nasıl geliştirebilir ki...
işte bende kendi çapımda bir şeyler yapmaya çalışıyorum. hem kişisel gelişimim, hem sosyal gelişimin, hemde iş ile ilgili...
ama son zamanlarda kendimde fark ettiklerim.
sanki bir az daha içime kapandım. ben ki konuşmayı çok seven, içim dışım bir olan ben artık daha çok susup, düşünüp, daha az konuşuyorum.
özlüyorum eskiyi, geçmişi her şeyin daha masum olduğu günleri...
eskiden hiç tanımadığım insanlara bile ilk başta %100 güvenirken,
artık biraz daha azaldı güvenim insanlara, neyseki tamamen yitirmedim.
çevremdeki insanların, etrafdaki insanların bakış açılarına şaşırıyorum.
şunu fark ediyorum ki. her kez kendini düşünüyor, benimde kendimi düşünmem gerektiği...
insanlar sadece kendi çıkarları uğruna savaşırken, herkezin bireysel hedeflerin peşinde olması gerektiği...
sonra bakıyorum bu ülkeye, millete...
bence gelişememizin en büyük nedeni; bencillik, kıskançlık.
türkiyede aynı yada farklı meslek gruplarından insanların ürettiği ne kadar az şey var.
biz toplu halde iş yapamıyoruz. biz toplu halde üretim yapamıyoruz. ar-genin türkiyede neden bu kadar zayıf olduğunun kanıtı bu...
biz beyin fırtınası bile yapamıyoruz. çünkü kimse düşüncelerini bir başkası ile paylaşmak istemiyor. çalınır diye...
bu yüzden herkez kendi rüzgarında esiyor. fırtına ise sadece birbirleri arasındaki çıkar çatışmalarında yaşanıyor. bu ülkede bilgi paylaşılmıyor.
işte böyle bir ülkede daha oldukça yeni olan, geleceğe dair hedefleri,idealleri olan benim gibi insanların bir şeyler öğrenipde kendini geliştirebileceği birilerini bulması çok zor.
işte bu yüzden özlüyorum eski arkadaşlarımı, o çıkarsız, masumane olan her türlü ilişkiyi...
büyüdükçe kirleniyor sanırım insan...
bende artık çok masum değilim en azından şimdilik sadece insanların yaptıklarının altındakini fark edebilmek bile buna örnek diyorum