üzgün ve çaresiz

evet uzun zamandır biliyorumki canı sıkkın. yaşadıkları ağır geliyor.
evet uzun zamandır diyorum,çünkü neredeyse 3 ay oldu, 10 senedir mutlu mesut giden bir evliliğin üstünde 3 aydır karabulut dolaşıyor. 10 senedir iyianlaşan birbirlerini anlayan 2 insan, birden ne olduda böyle duyguları, hisleri birden değiştide, birbirlerini anlamaz oldular. en son yüzyüze konuştuğumuzda bir şeyler düzelicek gibiydi.
ama şimdi yine aynı durum, dönüp dolaşıp aynı yere varıyorlar. insanlar birbirini kırdıktan sonra toparlaması ne kadar zormuş, unutması, hiçbir şey yokmuş gibi davranması...işte başarmaya çalışıyorlar ama bir yerlerde yanlış var. yanında olamıyorum. canım arkadaşım benden uzakda, kırılıyorum, parçalanıyorum yazıyor, ben ancak telefonla ona destek olmaya çalışıyorum.
insanlar birbilerini çok seviyorlar, bazen acaba sevgi insana zarar mı veriyor. kıskançlık, heleki 10 senenin sonunda kendini yetiştirip, geliştirmiş ve bir yerlere gelmiş bir insan takdir, destek beklerken karşısında kıskançlık gördüğünde neler neler hissedebiliyor...
işte hayat ne kadar karmaşık, 10 sene önce iyi günde kötü günde diye sözleşip başlanılan bir hayat...10 senedir güvendiğin ve herşeyin olan insanın artık sana güvenmemesi karşısında yıkılan bir kadın.5 yaşındaki bir çocuk...
seni çok seviyorum canım arkadaşım umuyorum en kısa zamanda düzelicek. umarım en kısa zamanda herşeyi unutup hiçbirşey yokmuş gibi devam edersiniz.
sen çok güçlüsün biliyorum. yaşadıkların karşısında bile hala böyle dimdik ayakdaysan ve hala çabalayabiliyorsan, bu içindeki sevgiden, ilişkinize verdiğin önemden.
sen çok mutlu, güzel olan şeyleri hak ediyorsun. sonundada bunlara kavuşacaksın, belki biraz yıpranmış, kırılmış, dökülmüş ama hayat zaten bir varmış bir yokmuş....
p.s: yanında olabilmeyi o kadar çok isterdimki, daha doğrusu senin burada olmanı bir süre bazı şeylerden uzaklaşmanı ihtiyacın olan şey bu...
gelmeni bekliyorum,dönüşte herşeyin çok daha iyi olacağını ümit ederek