beklerken-ararken

ne yazsam diyorum. nasıl anlatsam...
günler geçip gidiyor çoğu zaman yetişemediğim arkasından koşup yetişemediğim koskoca ama kısacık günler. çoğu zaman insanlara endeksli, gönülden neler geçiyor özlenen insanlar var içimde, görüşmek istenen ama görüşülemeyen...
insan çoğu zaman zorunlulukları yerine getirmekden kendine ait zamanı yaşayamıyor.
zamanı yakalamak, zamanı denk getirmek bunlar değişik kavramlar...
bu aralar okulların açılması ile çevremden duyduklarım beni üzüyor. üstelik çevremde bütün bunlar olurken çevremdeki insanların kayıtsız kalıp bunları normalmiş gibi görmeleri daha acı...
en son duyduğum: ortaokulu düşük puanla bitiren bir çocuğun, puan yetmemesi yüzünden hiç bir liseye kaydolamaması, ne meslek lisesi, ne ticaret lisessi, ne normal lise yok hiçbiri...
okul hayatı bitti. belkiden daha sonradan oyundan aklını kurtarıp derslerine çalışacaktı o yavrucak. neyse işte bu eğitim sistemine aklım ermiyor, canımda sıkılıyor.
arıyorum bekliyorum yetmiyor zaman