içsel

yaşadıklarımın ve hissettiklerimin üzerimdeki yorgunluğu tepemde omuzlarımda gezinirken...
duygularımın karmaşıklığı ve içimde yalnızken bir put gibi kaskatı duran, kızkınken konuşurken mangalda kül bırakmayan ben...aslında ne kadarda yufka yürekliyim.
bu yaşadıklarımdan diğer yaşadığım güzellikleri yazamadım.
bu ruh haliyle ne kadar iyi yazabilirim bilmiyorum.
geçen hafta ankaradaydım. canım arkadaşım yasemin, emoş, annem ve yelizle görüştük. tıpkı eski günlerdeki gibi...
rüzgar her birimizi bir yana savursada uzun zamanlardan sonra kısa süreli bir soluklanma idi.
yetti mi? tabiki hayır...
şu kısa gün bana neleri hatırlattı...
iyiki varsınız canım dostlarım ( yasemin, handan,ebru).nasıl güzel şeyler paylaşmışım sizinle ,dostluğun ne demek olduğunu benimle yaşadığınız ve bana yaşattığınız için teşekkürler...
yaşadıklarımdan sonra bir teşekkürde annem ve babama ne güzel yetiştirmişsiniz beni...bir çok şeyi anladığım, farkında olduğum yada anlamaya çalıştığım için.
ve siz blogdaşlarım bu duygular içinde olduğum zamanda yalnız olmadığımı bana hissettirdiğiniz, yalnız bırakmadığınız için teşekkürler...
ve tabiii birde böyle bir zamanda bana kendi teklif edip, beni mutlu eden ebruya (primarima) blogumun görüntüsünü değiştirip bana yeni bir başlangıç yaşattığı için teşekkürler...