içimden geçenler

bu yorgunluk halsizlik hiç bir şeye yetişememe yoğun günlere rağmen hala zamanın geçmemesi...

13 gün kaldı dört gözle bekliyorum kuzunun dönmesini, döndükten sonrası için kafamda planlar,hayaller var. hava kapalı içim sıkılıyor,bu yorgunluk beni bunaltıyor. sanki hep bir yanım eksik kaldı bu geçen sürede geçen 5 ayda evet yaşadım bir şeyler yaptım ama yaptığım şeyleri ne içime sindirebildim nede çoook keyif alabildim. bu süreçde işte bu yüzden bu anlamsız geçen 5 ayın acısını çıkartmak üzere planlarımız var. umarım gerçekleştirebiliriz.

öyle zamanlar oluyor ki, uzakta olmanın insanda yarattığı eksiklik, sıkıntı, yetememe, acısına ortak olamam, mutluluğunu paylaşamama işte hep bir eksik. ayrı şehirlerde yaşamak demek tamam koparmıyor arkadaşlardan dostlardan seni ama işte yazdıklarım gibi içinde kalıyor. ada dünyaya geldi yanında olamadım özlemin oysa beraber bebek kurabiyeleri yapacaktık işte planlarına uydurmuyor seni hayat. ebrucuğum babaannesini kaybetti onun acısında yanında olamadım bir nebzede olsa hafifletemedim. zor zamanında ellerini tutamadım. handanım anlatmak istedi eskisi gibi konuşmak istedi rahatlamak istedi yanında gözlerine bakıp dinleyemedim. işte taaa uzaktan yetmeye çalıştım ne kadar yetebilirsem. eski günlerdeki gibi olmuyor hiç birşey ama arada bu kadar mesafede olsa hala acınızı mutluluğunuzu hissedebiliyorsam önemli olan bu bence...

şimdi buradaki dostlarımlayım, onların yanında onlara destek. onların mutluluklarında onların acılarında yanlarındayım. iyi varsınız hepiniz...